Wie dan nog honger had, kreeg boterhammen met tevredenheid. Dat was geen armoei, dat was de levensstandaard in heel veel gezinnen. Het werd pas armoei als een kind die boterham met tevredenheid niet kreeg en in de winter met blote voeten naar school ging.

Wat armoede in alle tijden gemeen heeft, is de schaamte en de uitzichtloosheid. Armoede is een teken van ‘niet kunnen meekomen, niet kunnen voldoen aan de standaarden van de wereld van de niet-armen’. De arme jaren- 50 moeders stopten sokken totdat er niks meer te stoppen viel. Sokken stoppen doen we niet meer en armoede is steeds minder zichtbaar. Maar kan minstens zo uitzichtloos zijn.

Vandaag de dag leeft 9 procent van de kinderen onder of op de armoedegrens. Het is de energie die het ouders kost om de eindjes aan elkaar te knopen die maakt dat ze geen energie overhouden om stappen te zetten buiten de vicieuze cirkel die hen gevangen houdt.

In deze BBMP leest u over wat kinderopvang zou kunnen doen om deze ouders en hun kinderen te ondersteunen. Geld is een eenvoudige oplossing. Belangrijker lijkt mij dat ouders energie overhouden om uit hun situatie te breken. Dat vraagt van u aandacht, betrokkenheid en energie!

Wilma Schepers | hoofdredacteur BBMP

Nog geen abonnee? Neem nu een abonnement op BBMP!