Het ‘zorgkind’, het is natuurlijk maar een etiket. Dus allereerst vragen we ons af wat zorgkinderen zijn en wat normaal gedrag en wat abnormaal gedrag is. Is abnormaal gedrag alles wat ons als kindprofessionals hindert, omdat een kind opeens meer aandacht vraagt, wat niet past bij ons commercieel ingerichte, efficiënte kinderopvangsysteem? Of zijn kinderen inderdaad ‘anders’ dan vroeger? Pedagogisch professionals constateren steeds vaker ‘digitaal autisme’: kinderen die geobsedeerd zijn door beeldschermen, en niet kunnen spreken en spelen. Vergeleken met vroeger is er een scherm-wereld bijgekomen. En is de omgeving van kinderen drukker, individualistischer, onvoorspelbaarder, veeleisender. Dit alles heeft groot effect op kinderen, wat we terugzien in onze kinderopvang.

En bij de jeugdhulp en in de jeugdzorg. Om die te ontlasten start bijvoorbeeld Amsterdam in elk stadsdeel hybride groepen, kinderopvang met toegevoegde specifieke jeugdhulp.

In Zuid-Limburg is MIK & PIW Groep in ikc de Reuzepas intensieve samenwerking gestart, met een grote rol voor het sociaal werk, ingrijpen aan de voorkant dus. Schoolmaatschappelijk werkers sluiten hier aan bij de overdrachtsgesprekken van peuterspeelzaal en kinderopvang naar de basisschool en zijn ook zichtbaar in de wijk.

Ondertussen vraagt bij Kober het speciale zorgteam zich af waar al die zorgkinderen en zorgvragen toch vandaan komen opeens. Zijn al deze kinderen wel zorgkinderen? Verwachten we niet ten onrechte dat kinderen anno 2025 kunnen meekomen in ons wellicht nu al verouderde systeem? En tot slot naar Leiden! Ook peuters met een ontwikkelingsvoorsprong behoeven extra aandacht. Partou is daar een speciale groep gestart. Maar hoe beweeg je je in deze lastige materie? Kun je op jonge leeftijd al merken dat een peuter hoogbegaafd is? Een boeiend project.